نیچر منتشر كرد؛
هوش مصنوعی رد مقالات علمی مشکوک را می زند
لینک وبسایت: یک استارت آپ با بهره گیری از هوش مصنوعی مجلات دارای نرخ بالای مقالات مشکوک را علامت گذاری می کند.
به گزارش لینک وبسایت به نقل از مهر، «یکپارچگی و درستی علم» مجموعه کارهایی هستند که تلاش می شود بوسیله آنها انسجام و هماهنگی در روش ها، اصول و نتایج علمی حفظ شود. این مفهوم در علوم مختلف اهمیت دارد و در نهایت به تقویت اعتماد عمومی به علم و بهبود کیفیت تحقیقات علمی کمک می نماید.
یکی از کارهایی که در حوزه حفظ درستی و یکپارچگی علم به انجام می رسد، جلوگیری از سوءرفتار یا تقلب علمی است. مواردی مانند ارائه نتایج جعلی، سرقت ادبی، یا دستکاری داده ها، نمونه هایی از سوءرفتارهای علمی هستند.
در سالهای اخیر ابزارهای مختلفی توسعه پیدا کرده اند که بوسیله آن می توان سوءرفتارها یا تقلب های علمی را شناسایی کرد. یکی از این ابزارها که در ماه های اخیر طراحی شده، «آرگوس» است که مجله «نیچر» بتازگی در گزارشی به آن پرداخته است. آرگوس با تحلیل و بررسی استنادها و سوابق انتشار نویسندگان مقالات علمی، مقالات «پرخطر» را شناسایی می کند.
این ابزار ازطریق یک استارت اپ فناوری با نام «سایتیلیتی» در ایالات متحده آمریکا برای مساعدت با ناشران علمی در شناسایی مقالاتی که بالقوه مشکل ساز هستند، طراحی شده است.
وبسایت «یکپارچگی علمی آرگوس» که در ماه سپتامبر توسط استارت آپ «سایتلیتی» راه اندازی شده، برمبنای سوابق انتشار نویسندگان و اینکه آیا این مقاله به تحقیقاتی که قبلاً ریترکت یا سلب اعتبار شده اند، استناد کرده است یا نه، به مقالات امتیاز ریسک یا خطر می دهند. مقاله ای که با عنوان «خطر بالا» طبقه بندی می شود، ممکنست چندین نویسنده داشته باشد که مطالعات دیگر آنها به دلایلی مثل سوءرفتار پژوهشی سلب اعتبار شده باشد. البته داشتن امتیاز بالا ثابت نمی کند که یک مقاله کیفیت پایینی دارد، اما نشان دهنده این است که ارزش بررسی بیشتر دارد.
آرگوس یکی از ابزارهای گوناگون یکپارچگی علمی است که بدنبال نشانه های خطر در مقالات است. دو ابزار دیگر؛ «پیپر میل الارم» تولید شده توسط «کلیر اسکای» و «سیگنالز» تولید شده توسط «ریسرچ سیگنالز» اند که هر دو شرکت در لندن مستقر هستند.
سازندگان چنین نرم افزارهایی ابزارهای غربالگری متون خودرا به ناشران می فروشند، به این علت به طور معمول تمایلی ندارند که از مجلات مشکل دار اسمی ببرند. ولی تمایز آرگوس با سایر ابزارها این است که حساب های رایگان در اختبار همه افراد قرار می دهد، همین طور به کاراگاه هایی علمی و روزنامه نگاران دسترسی کامل تری ارائه می کند؛ به این علت نخستین ابزاری است که یک بینش عمومی نسبت به موضوع مجلات دارای مقالات مشکل دار ارائه می کند.
تا اوایل اکتبر آرگوس بالاتر از ۴۰ هزار مقاله پر خطر و ۱۸۰ هزار مقاله با ریسک متوسط را معرفی کرده است. همین طور بالاتر از ۵۰ مقاله ریترکت شده یا سلب اعتبار شده را نیز نمایه کرده است.
رتبه بندی میزان خطر برای ناشران
تحلیل آرگوس نشان میدهد که انتشارات «هنداوی» یکی از زیرمجموعه های انتشارات «وایلی» در لندن که حالا تعطیل شده است، بیشترین حجم و نسبت مقالاتی را دارد که قبلاً پس گرفته شده اند. این حیرت انگیز نیست؛ برای اینکه وایلی بیش ار ۱۰ هزار مقاله انتشار یافته توسط هنداوی را در دو سال قبل در جواب نگرانی های مطرح شده توسط سردبیران و کارآگاهان علمی سلب اعتبار کرده است. این تعداد بالاتر از ۴ درصد از کل مقالات انتشار یافته تحت برند هنداوی در دهه گذشته را شامل می شود. به طور دقیقتر یکی از مجلات به نام Evidence-based Complementary and Alternative Medicine، ۷۴۱ مقاله را سلب اعتبار کرده که بالاتر از ۷ درصد از کل مقالات پخش شده توسط این مجله را تشکیل می دهد.
رتبه بندی ریسک آرگوس بالاتر از هزار مقاله هنداوی باقی مانده را همچنان به عنوان مقالات پرخطر نشان میدهد. این نشان میدهد که بااینکه وایلی برای پاکسازی مجموعه خود اقدامات زیادی انجام داده است؛ اما ممکنست هنوز این کار را کامل انجام نداده باشد.
به نظر می رسد سایر ناشرانی که تعداد مقالات سلب اعتبار شده آنها نسبت به مقالات پر خطرشان خیلی کم است، همچنان به پژوهشهای بسیار بیشتری نیاز داشته باشند. ممکنست این ناشران قبلاً تعدادی از مقالات علامت گذاری شده را بررسی نموده و به این نتیجه رسیده باشند که نیاز به اقدام نیست.
غول انتشاراتی «الزویر» که در آمستردام مستقر است، حدود ۵ هزار مقاله سلب اعتبار شده دارد. با اینحال برمبنای تحلیل داده های آرگوس که در نیچر انتشار یافته است، در این انتشارات بالاتر از ۱۱ هزار و ۴۰۰ مقاله به عنوان پر خطر شناسایی شده اند. با توجه به این اعداد، مجموع مقالات سلب اعتبار شده و پرخطر تنها کمی بالاتر از ۲ دهم درصد از کل مقالات انتشار یافته توسط الزویر در دهه گذشته را تشکیل می دهد. انتشارات MDPI، ۳۱۱ مقاله را سلب اعتبار کرده اما بالاتر از ۳ هزار مقاله پر خطر دارد که حدود ۲۴ صدم درصد از خروجی آنست. اشپرینگر نیچر نیز بالاتر از ۶ هزار مقاله سلب اعتبار شده و بالاتر از ۶ هزار مقاله پر خطر دارد که حدود ۳ دهم درصد از کل تولید آنست.
همه ناشرینی که دارای بیشترین تعداد مقالات پر خطر هستند، در جواب درخواست های نیچر برای اظهار نظر در این مورد می گویند که سخت درحال کار بر روی یکپارچگی پژوهش هستند و از فناوری برای غربال کردن مقالات ارسال شده استفاده می نمایند. همین طور اشاره میکنند که آمار مقالات سلب اعتبار شده آنها نشان دهنده تعهد آنها به پاکسازی محتواهای دارای مشکل است.
اشپرینگر نیچر می گوید که دو ابزار را در ماه ژوئن ارائه کرده است که از آن زمان به شناسایی صدها مقاله تقلبی کمک کرده است. چندین ناشر دیگر نیز با یک مرکز یکپارچگی مشترک همکاری کرده اند که نرم افزاری را ارائه می دهد که می تواند مقالات مشکوک را علامت گذاری کند. «جیسوک کانگ»، مدیر انتشارات MDPI در بازل سوئیس، می گوید که محصولاتی مانند آرگوس می توانند نشانه های گسترده ای از مشکلات احتمالی عرضه کنند، اما خاطرنشان می کند که ناشر نمی تواند صحت یا قابلیت اطمینان ارقام موجود در سایت را بررسی کند. او می افزاید که ناشران و مجلات بزرگ به ناچار تعداد مقالات پرخطر بیشتری خواهند داشت، به این علت سهم این مقالات نسبت به خروجی کل، معیار بهتری است.
بر اساس داده های آرگوس، برندهای انتشاراتی با بیشترین نسبت مقالات پرخطر در کارنامه خود عبارتند از «ایمپکت ژورنالز» (Impact Journals) ۸۲ صدم درصد، «اسپندیدوس» (Spandidos) ۷۷ صدم درصد و «آیوی اسپرینگ» (Ivyspring)۶۷ صدم درصد.
آرگوس همین طور آمار مربوط به مجلات فردی را نیز ارائه می دهد. جای تعجب نیست که عناوین مجلات «هنداوی» هم از نظر تعداد و هم نسبت مقالاتی که سلب اعتبار شده اند، برجسته است. در صورتیکه مجلات دیگر دارای خیلی از مواردی هستند که آرگوس به عنوان کارهای پر خطر شناسایی کرده است. از نظر حجم مگا ژورنال «ساینتیفیک ریپورتز» ( Scientific Reports) با داشتن ۴۵۰ مقاله پر خطر و ۲۳۱ مقاله سلب اعتبارشده که در مجموع ۳ دهم درصد از خروجی آنست، پیشتاز است. در ۱۶ اکتبر گروهی از کاراگاهان علمی نامه ای سرگشاده به اشپرینگر نیچر نوشتند که در آن نگرانی هایی درباره ی مقاله های مشکل ساز در این نشریه مطرح نمودند.
در پاسخ کریس گراف؛ رییس یکپارچگی پژوهش در اشپرینگر نیچر می گوید که این مجله هر موضوعی که مطرح می شود را بررسی می کند. او می گوید که نسبت محتوای برجسته شده، باتوجه به اندازه آن نسبتاً کم است.
مجلاتی که میان تعداد آثار سلب اعتبار شده آنها و مقالات بالقوه مشکوک آنها فاصله بسیاری وجود دارد، شامل مجله Sustainability انتشارات MDPI (۲۰ سلب اعتبار و ۳۱۲ مقاله پرخطر؛ ۴ دهم درصد از خروجی آن) و مجله Materials Today Proceedings انتشارات الزویر (۲۸ سلب اعتبار و ۳۰۸ مقاله پر خطر؛ ۸ دهم درصد از خروجی آن) هستند. مجله Biomedicine & Pharmacotherapy انتشارات الزویر با ۱.۶۱ درصد از خروجی، بیشترین نسبت مقالات پرخطر را دارد.
سخنگوی الزویر در پاسخ گفته است که حجم موارد تقلب بواسطه دستکاری های سیستماتیک مانند «کارخانه های مقاله سازی» که برای کسب درآمدتجاری محتوای تقلبی تولید می کنند و محتوای تولیدشده توسط هوش مصنوعی بطور فزاینده ای درحال افزایش است. به این علت ما درحال افزایش سرمایه گذاری خود در نظارت و تخصص انسانی و فناوری هستیم.
رتبه بندی میزان خطر برای مجلات
داده های دسترسی باز
سازندگان آرگوس تاکید می کنند که این سایت به داده های منبع باز جمع آوری شده توسط دیگران متکی است. یکی از منابع آن وب سایت پایگاه داده «ریترکشن واچ» است که مقالات سلب اعتبار شده را جمع آوری می کند. این پایگاه داده شامل دلیلهای سلب اعتبار مقالات است؛ به این علت ابزارهایی که سوابق نویسندگان را بررسی می کنند، می توانند روی سلب اعتبارهایی که به خاطر سوءرفتار اتفاق می افتند تمرکز کنند. همین طور آرگوس به سوابق مقالاتی که به مقالات سلب اعتبار شده استناد می کنند، نیز متکی است. این ابزار توسط «گیوم کاباناک» دانشمند کامپیوتر در دانشگاه تولوز فرانسه جمع آوری می شود.
اگرچه آرگوس از تحلیل گرانی پیروی می کند که بر شبکه های نویسندگانی با سابقه سوءرفتار تمرکز دارند، سایر ابزارهای یکپارچگی مطالعه مقالات را برمبنای محتوای مشکوک علامت گذاری می کنند. بعنوان مثال ابزار تولید شده توسط «کاباناک»، «عبارات شکنجه شده» را شناسایی می کند. منظور از عبارات شکنجه شده، استفاده از جملات و کلماتی در مقاله است که نویسندگان آنها را تغییر می دهند تا ابزارهای سرقت ادبی نتوانند آنها را شناسایی کنند.
«جیمز باچر»؛ ناشر سابق مجلات «نیچر» و «لنست» که حالا مشاور «ژورنالوژی» در لیورپول انگلیس است، می گوید: هر دو رویکرد باارزش هستند اما شناسایی شبکه های پژوهشگرهایی که درگیر سوءرفتار هستند، احیانا ارزش بیشتری داشته باشد. این بدین سبب است که ابزارهای نوشتاری با کمک هوش مصنوعی ممکنست برای مساعدت با کلاهبرداران برای اجتناب از نشانه های متنی واضح استفاده شوند. خیلی از ناشران بزرگ ابزارهای یکپارچگی خودرا برای غربالگری نشانه های مختلف در مقاله ها ساخته یا خریداری نموده اند.
یکی از پیچیده ترین مسائل برای ابزارهای یکپارچگی که به سوابق نویسنده مقالات سلب اعتبار شده متکی هستند، تمایز میان نویسندگان با اسامی مشابه است. این مسئله ممکنست آمار آرگوس را گرفتار مشکل کند و این مساله بزرگ ترین مشکل این صنعت است.
همچنین شفافیت آرگوس قابل تحسین است. چونکه باید در مورد نشریات و ناشرانی که از اصول پیروی نمی کنند و در بررسی های خود کوتاهی می کنند، شفافیت بیشتری وجود داشته باشد.
منبع: linkwebsite.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب