با رای نمایندگان مجلس؛
حقوق و جنبه های مادی ناشی از اختراع
به گزارش لینک وبسایت نمایندگان مجلس شورای اسلامی با تصویب موادی از طرح مالکیت صنعتی، حقوق و جنبه های مادی ناشی از اختراع و مدت اعتبار آنرا مشخص کردند.
به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ادامه رسیدگی به گزارش کمیسیون قضایی و حقوقی در مورد طرح پشتیبانی از مالکیت صنعتی با تصویب ماده ۴۱ مقرر کردند: متقاضی پروانه بهره برداری الزامی باید توانایی های لازم برای بهره برداری از اختراع را داشته باشد.
بر اساس این ماده درخواست صدور پروانه بهره برداری الزامی به دبیرخانه مبحث ماده (۴۰) این قانون تسلیم می شود و باید شامل موارد زیر باشد:
۱- نظرات و علل متقاضی در خصوص اقتضای مصالح ملی و منافع عمومی یا وجود رویه ضدّرقابتی و یا کوتاهی در به کار بردن اختراع در ایران.
۲- علل و مدارکی که به باعث آن ثابت شود دستگاه اجرائی یا سایر اشخاص متقاضی، از مالک اختراع درخواست بهره برداری نموده، ولی نتوانسته اند اجازه بهره برداری را در شرایط و مدت زمان متعارف تحصیل نمایند.
۳- علل و مدارک مثبته در جهت توانایی استفاده متقاضی پروانه بهره برداری الزامی از اختراع
بر اساس تبصره این ماده درخواست هایی که از جانب دستگاههای اجرائی عرضه می شود باید به امضای بالاترین مقام آن دستگاه رسیده باشد.
بر اساس ماده ۴۲، دبیرخانه بعد از دریافت درخواست پروانه بهره برداری اجباری، حداکثر ظرف مدت ده روز مبحث را به مالک اختراع ابلاغ می کند. مالک اختراع می تواند حداکثر ظرف مدت ۳۰ روز نظرات و علل خویش را به صورت مکتوب به دبیرخانه تحویل دهد. این نظرات و علل در دبیرخانه به ثبت رسیده و برای تصمیم گیری به کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون تسلیم می شود.
در ماده ۴۳ این طرح آمده است: دبیرخانه کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، حداقل ده روز قبل از تشکیل جلسه کمیسیون، زمان آنرا به متقاضی پروانه بهره برداری الزامی و مالک اختراع اطلاع می دهد. اشخاص مذکور می توانند در جلسه حضور پیدا کنند. کمیسیون با ملاحظه علل و مستندات ذی نفعان و استماع اظهارات آنها درصورت حضور در جلسه، تصمیم مقتضی را اتخاذ و به آنها ابلاغ می نماید.
همچنین بر مبنای ماده ۴۴ این طرح، درصورت اعطای پروانه بهره برداری اجباری، کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، باید مبلغ مناسب (با أخذ نظر سه کارشناس رسمی دادگستری در حوزه ارزش گذاری با انتخاب قاضی عضو کمیسیون)، شرایط بهره برداری، هویت بهره بردار، مدت بهره برداری، اقدامات اجرائی، مدت زمان لازم برای انجام اقدامات اجرائی توسط بهره بردار، محدوده جغرافیایی و موارد مجاز استفاده از اختراع را دقیقاً مشخص نماید.
پرداخت هزینه کارشناسان مبحث این ماده به عهده بهره بردار است. استفاده از پروانه بهره برداری الزامی منوط به تأدیه هزینه بهره برداری به دارنده گواهینامه اختراع و درصورت عدم امکان تأدیه، تودیع آن به صندوق دادگستری است. پروانه بهره برداری الزامی نمی تواند حق بهره برداری برای دارنده مجوز الزامی را به صورت انحصاری مقرر کند.
بر اساس ماده ۴۵، درصورتی که به تشخیص کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، فوریت مصالح ملی و منافع عمومی اقتضا کند، رعایت شرایط مقرر در بند (۲) ماده (۴۱)، مواد (۴۲) و (۴۳) و ذیل ماده(۴۴) (پرداخت هزینه بهره برداری) این قانون و هم رعایت مواعد مربوط لازم نیست. تصمیم کمیسیون در این مورد، بلافاصله به اجراء در می آید و دبیرخانه آنرا ظرف مدت بیست روز به مالک اختراع ابلاغ می کند.
در صورت اجرای این ماده، هزینه بهره برداری مبحث ماده (۴۴) این قانون ظرف مدت حداکثر دوماه بعد از صدور پروانه بهره برداری الزامی به دارنده گواهینامه اختراع پرداخت می شود.
ماده۴۶ بدین شرح است: مرجع ثبت، تصمیم کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، در خصوص اعطای پروانه بهره برداری اجباری، تغییر یا لغو آنرا ثبت و به مالک اختراع و سایر اشخاص ذی نفع ابلاغ نموده و برای عموم منتشر می کند.
در ماده۴۷ طرح مالکیت صنعتی آمده است: کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، می تواند بنا به درخواست مالک اختراع یا دارنده پروانه بهره برداری الزامی و بعد از استماع اظهارات طرفین یا یکی از آنها، تصمیم خود در خصوص بهره برداری الزامی از اختراع را تا حدی که اوضاع و احوال اقتضاء کند، تغییر دهد.
بر اساس ماده ۴۸ چنانچه مالک اختراع ادعا کند که شرایط و اوضاع و احوالی که سبب صدور پروانه بهره برداری الزامی شده، دیگر وجود ندارد و یا این که ادعا نماید بهره بردار نتوانسته است طبق مفاد تصمیم کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون و شرایط آن عمل کند، درخواست لغو پروانه بهره برداری الزامی را همراه با مدارک و مستندات مربوط، به دبیرخانه کمیسیون مذکور تسلیم می کند. دبیرخانه موظف است حداکثر ظرف مدت ده روز از تاریخ تسلیم درخواست، مراتب را همراه با علل به بهره بردار اعلام نماید تا اگر او پاسخی داشته باشد، ظرف مدت سی روز به دبیرخانه اعلام نماید. دبیرخانه باید اظهارات طرفین را به انضمام مدارک و مستندات عرضه شده، برای اتخاذ تصمیم به کمیسیون مذکور ارسال نماید. کمیسیون بعد از استماع اظهارات مالک اختراع و شخص بهره بردار و بالاترین مقام دستگاه اجرائی، حسب مورد راجع به رد تقاضای مالک اختراع یا لغو پروانه الزامی تصمیم مقتضی را اتخاذ می کند.
با رای نمایندگان به ماده ۴۹، حق ناشی از پروانه بهره برداری الزامی از اختراع مبحث بندهای (۱)، (۲) و (۳) ماده (۳۹) این قانون، به صورت مستقل قابل واگذاری نیست و باید همراه با شرکت یا کسب و کار دارنده مجوز الزامی از سوی کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون یا به همراه قسمتی از شرکت یا کسب وکاری که اختراع در آن بهره برداری می شود، منتقل گردد.
در ماده۵۰ این طرح آمده است: کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون باید با حضور همه اعضا تشکیل شده و با اکثریت آرای حاضران که عضو قاضی جزء آن باشد تصمیم گیری کند.
بر اساس ماده ۵۱، درصورتیکه شرایط مقرر در بند (۴) ماده (۳۹) این قانون وجود داشته باشد، مرجع ثبت با أخذ هزینه مربوط، به درخواست مالک اختراع مؤخّر، پروانه بهره برداری از اختراع مقدم را جهت به کارگیری در اختراع مؤخر، بدون موافقت مالک آن صادر می کند. اگر پروانه بهره برداری بدون موافقت مالک اختراع مقدم صادر شود، مرجع ثبت به درخواست وی، پروانه بهره برداری از اختراع مؤخر را هم بدون موافقت مالک آن صادر می نماید.
درخواست مذکور باید همراه با علل و مدارکی باشد که به باعث آن ثابت شود متقاضی از مالک اختراع درخواست بهره برداری نموده، ولی نتوانسته است اجازه بهره برداری را در شرایط و مدت زمان متعارف تحصیل نماید.
مرجع ثبت بعد از دریافت درخواست صدور پروانه بهره برداری اجباری، آنرا در دفتری مخصوص ثبت و ظرف مدت ده روز از زمان دریافت، همراه با علل، مدارک و مستندات به مالک اختراع مقدم ابلاغ می نماید. مالک اختراع مقدم باید نظرات، علل و مدارک خویش را ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ، به مرجع ثبت تسلیم نماید. مرجع ثبت بعد از ملاحظه علل و مستندات طرفین، درمورد اعطای پروانه بهره برداری الزامی تصمیم مقتضی را اتخاذ می کند. تصمیم گیری درمورد اجرای این ماده به عهده کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون می باشد.
در صورت اعتراض به تصمیم کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، تا پیش از نهایی شدن تصمیم مرجع صالح قضایی در این مورد، پروانه الزامی بهره برداری صادره معلق می ماند.
انتقال پروانه بهره برداری الزامی از اختراع مقدم فقط همراه با اختراع مؤخر، و انتقال پروانه بهره برداری الزامی از اختراع مؤخر فقط همراه با اختراع مقدم امکان پذیر است.
با رای نمایندگان به ماده ۵۲، در تصمیم در ارتباط با صدور هریک از پروانه های الزامی بهره برداری از اختراع مقدم یا مؤخر باید حدود و کاربرد پروانه، هزینه متناسبی که باید به مالک اختراع مورد نظر پرداخت گردد و هم شرایط پرداخت تعیین گردد.
هریک از طرفین می تواند با اثبات این که بهره بردار نتوانسته است طبق مفاد تصمیم مذکور و شرایط آن عمل کند، درخواست لغو پروانه بهره برداری الزامی را همراه با مدارک و مستندات مربوط، به مرجع ثبت تسلیم کند. کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون با احراز عدم رعایت مفاد تصمیم و شرایط آن، پروانه بهره برداری الزامی را لغو می کند.
مالک اختراع و دارنده پروانه بهره برداری الزامی می توانند نسبت به میزان هزینه تعیین شده برای صدور پروانه بهره برداری اجباری، ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ تصمیم کمیسیون مبحث ماده (۴۰) این قانون، در مراجع صالح قضایی اعتراض کنند. این اعتراض، مانع از بهره برداری از پروانه بهره برداری الزامی نیست.
همچنین بر مبنای ماده 53 این طرح بهره برداری الزامی از اختراع، محدود به هدفی است که در پروانه بهره برداری الزامی آمده است و مشروط به پرداخت هزینه بهره برداری به مالک اختراع می باشد.
منبع: linkwebsite.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب