به گزارش لینک وبسایت، اصفهان تحقیقات جدید نشان داده است که موجودات بدون سر به نام« ستاره های شکننده» با وجود این که مغز ندارند، موجودات باهوشی هستند که به واسطه تجربه و شرطی شدن از محیط و دنیای خود شناخت و آگاهی پیدا می کنند.
به گزارش لینک وب سایت به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، ما انسان ها، موجوداتی با مغزهای بزرگ هستیم که تصور می نماییم لازمه هوش زیاد، داشتن مغز بزرگ است. در صورتی که تحقیقات جدید نشان میدهد موجودات بدون سر به نام «ستاره های شکننده» مغز ندارند، اما بواسطه تجربه و شرطی شدن از محیط و دنیای خود آگاه می شوند.
این موجود دریایی که نام علمی brittle stars شناخته می شود، موجودی است که بجای مغز، بر روی هر یک از پنج بازوی تکان دهنده آن، تارهای عصبی وجود دارد. این تارهای عصبی که از از روی هر پنج بازوی این موجود می گذرد، در جایی به هم می پیوندند و در نزدیکی دهانش یک حلقه عصبی را می سازند.
بنظر می رسد که تنها همین تارهای عصبی به شناخت و یادگیری این موجودات بوسیله برقراری ارتباط به آنها کمک می نماید.
این موجودات دریایی که شباهت زیادی به ستاره های دریایی دارند، بیشتر وقت خودرا یا در زیر صخره ها می گذرانند و در شن هایی که حفر می کنند، خودرا پنهان می کنند، بنا بر این از آنها با عنوان موجودی خجالتی یاد می شود.
Julia Notar، نویسنده اصلی این پژوهش که این تحقیق را بعنوان قسمتی از مطالعات دکترای خود در دانشگاه دوک انجام داد، می گوید: برای این موجود دریایی، هیچ مرکز پردازشی وجود ندارد. در واقع، این تارهای عصبی بجای یک مرکز تصمیم گیری، مانند یک انجمن عمل می کنند.
پژوهشگران این تحقیق در ژورنال رفتار شناسی اکولوژی و زیست شناسی اجتماعی توضیح می دهند که یادگیری این موجودات بوسیله ارتباط صورت می گیرد. این نوع یادگیری شامل ارتباط محرک های مختلف بوسیله فرایندی به نام شرطی سازی کلاسیک (Classical conditioning) است. موضوع شرطی سازی در فرآیند زندگی انسان ها و موجودات دیگر نیز صدق می کند.
در مطالعات قبلی، موضوع شرطی شدن کلاسیک تنها در مورد تعداد انگشت شماری از ستاره های دریایی انجام شده است. اما درباب این موضوع، مطالعه ای بر روی خارپوستان، گروهی از حدود ۷ هزار گونه که شامل ستارگان شکننده و ستاره های دریایی بدون مغز، خارپشت ها و خیارهای دریایی می شوند، صورت نگرفته بود.
در این مطالعه که بتازگی انجام شده است به سبب این که پژوهشگران متوجه رفتار و توانایی یادگیری ستاره های شکننده شوند، آنها ۱۶ ستاره شکننده سیاه (Ophiocoma echinata) را در مخازن آب جداگانه قرار دادند وبرای ثبت رفتارشان از یک دوربین فیلمبرداری استفاده کردند.
نیمی از ستارگان شکننده طوری آموزش داده شدند که با کم شدن نور به مدت ۳۰ دقیقه، در هر زمان بتوانند تغذیه کنند. برای این منظور، پژوهشگران هر بار غذایی که مورد علاقه آنها بود، یعنی یک تکه میگو را در مخزن و دور از دسترس آنژها قرار می دادند تا آن را پیدا کنند.
در نور و تاریکی، این حیوانات بیشتر مواقع، خودرا پشت فیلترهای مخزن پنهان می کردند. اما تنها ستارگان شکننده آموزش دیده، یاد گرفتند که در زمان تاریکی برای تغذیه بیرون بیایند و به عبارتی آنها می توانستند در تاریکی غذای خودرا پیدا کنند.
در اوایل این آزمایش که ۱۰ ماه به طول انجامید، حیوانات با خاموش شدن چراغ ها پنهان می ماندند، اما با گذشت زمان، آنها ارتباطی بین تاریکی و زمان صرف غذا برقرار کردند، حتی پیش از این که غذا در مخزن ها گذاشته شود بشکلی واکنش نشان می دادند که گویی غذا فرا می رسد و هر زمان که چراغ ها خاموش می شد، از مخفیگاه بیرون می آمدند.
این ستارگان شکننده یک ارتباط جدید را آموخته بودند و آن اینکه چراغ خاموش به این معنا بود که احتمالا غذا ظاهر می شود. آنها برای واکنش نیازی به بو کردن یا مزه کردن میگو نداشتند، تنها حس کردن اینکه نور چراغ ها کم شده، کافی بود تا غذای خودرا جستجو کنند. آنها حتی پس از ۱۳ روز وقفه، با کم شدن نور، درس خودرا به یاد داشتند.
Notar می گوید که این نتایج هیجان انگیز هستند، به جهت اینکه پیشتر شرطی سازی کلاسیک بر روی این گروه از موجودات بررسی نشده بود. این مطالعه نشان میدهد که ستارگان شکننده مانند رومباس های کوچک (Roombas) که کف اقیانوس را تمیز می کنند، فقط تمیز کننده های روباتیکی نیستند، بلکه آنها می توانند شکارچیان را شناسایی و از آنها دوری کنند. این موجودات همینطور با شناختی که از محیط خود بدست می آورند، می توانند وجود غذا را در محیط خود پیشبینی کنند.
منبع: لینك وبسایت