ابتکار دانشگاه ام آی تی برای افزایش ایمنی سیستم های رباتیک
به گزارش لینک وبسایت، روش جدید دانشگاه «ام آی تی» می تواند ایمنی سیستم های رباتیک همچون پهپادها، روبات های انبار و خودرو های خودران را بهبود ببخشد.
به گزارش لینک وبسایت به نقل از ایسنا، نمایش های انجام شده با پهپادها یک شکل بسیار محبوب از نمایش نور در مقیاس بزرگ هستند. این نمایش ها شامل صدها تا هزاران پهپاد رباتیک هستند که هر کدام برای پرواز در مسیرهای مشخص برنامه ریزی شده اند و بهمراه یکدیگر شکل ها و الگوهای پیچیده ای را در سرتاسر آسمان می سازند. هنگامی که پهپادها براساس برنامه پیش می روند، نمایش آنها می تواند تماشایی باشد، اما هنگامی که یک یا چند پهپاد به نقص عملکرد گرفتار شوند - همان گونه که به تازگی در فلوریدا، نیویورک و مناطق دیگر اتفاق افتاده است - یک خطر جدی برای تماشاگران روی زمین محسوب می شوند.
به نقل از ام آی تی نیوز، تصادف پهپادها طی نمایش های هوایی، چالش های حفظ ایمنی را در آن چه مهندسان «سیستم های چندعاملی» می نامند، برجسته می کنند. سیستم های چندعاملی که هماهنگ، مشارکتی و برنامه ریزی شده با کامپیوتر هستند، در روبات ها، پهپادها و خودرو های خودران وجود دارند.
هم اکنون گروهی از مهندسان دانشگاه «ام آی تی»(MIT) یک روش آموزشی را برای سیستم های چندعاملی به وجود آورده اند که می تواند عملکرد ایمن آنها را در محیط های شلوغ تضمین کند. محققان دریافتند که وقتی این شیوه برای آموزش تعداد کمی از عوامل استفاده می شود، حاشیه های ایمنی و کنترل آن قابل خودکارسازی و گسترش مقیاس به تعداد بیشتری از عوامل است؛ به شکلی که ایمنی سیستم را بعنوان یک کل تضمین کند.
«چوچو فن»(Chuchu Fan)، دانشیار هوانوردی و فضانوردی دانشگاه ام آی تی اظهار داشت: این شیوه می تواند استانداردی برای هر سیستمی مانند روبات های انبار، پهپادهای جستجو و نجات و خودرو های خودران باشد که به گروهی از عوامل نیاز دارد. این شیوه یک سپر یا فیلتر ایمنی را فراهم می آورد و می گوید هر عامل می تواند به مأموریت خود ادامه دهد و ایمن ماندن مأموریت را هم تضمین می نماید.
هنگامی که مهندسان یک طراحی را برای ایمنی سیستم چندعاملی تهیه می کنند، معمولاً باید مسیرهای بالقوه هر عامل را باتوجه به همه عوامل موجود در سیستم درنظر بگیرند. این برنامه ریزی، مسیر یک فرایند زمان بر و از نظر محاسباتی پرهزینه است و حتی بعد از آن هم ایمنی به صورت کامل تضمین نمی شود.
«سونگیوان ژانگ»(Songyuan Zhang)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: در نمایش پهپادها، یک مسیر مشخص به هر پهپاد داده می شود که مجموعه ای را از ایستگاه های بین راه و زمان ها در بر دارد. سپس، پهپادها چشمان خویش را می بندند و نقشه را دنبال می کنند. از آنجائیکه پهپادها فقط می دانند کجا و در چه زمانی باید حضور داشته باشند، اگر یک اتفاق غیر منتظره رخ دهد، نمی دانند چگونه خویش را سازگار کنند.
گروه دانشگاه ام آی تی در عوض به دنبال توسعه روشی برای آموزش تعداد کمی از عوامل برای مانور ایمن بودند که بتوان آنرا به صورت کار آمدی برای هر تعداد عامل در سیستم مقیاس بندی کرد. این شیوه به جای برنامه ریزی مسیرهای خاص برای عوامل به شکل فردی، به عوامل امکان می دهد تا به صورت مداوم حاشیه های ایمنی یا مرزهای ایمن را ترسیم کنند. سپس، یک عامل می تواند هر تعداد مسیر را برای انجام وظیفه خود طی کند؛ البته تا آن زمان که در حاشیه امن خود باقی بماند.
به قول محققان، این شیوه به شکلی شبیه به نحوه حرکت شهودی انسان در محیط اطراف است. «اسوین سو»(Oswin So) از محققان این پروژه اظهار داشت: فرض کنید در یک مرکز خرید شلوغ هستید. شما به اشخاصی که در نزدیکی شما مثلاً در پنج متری شما هستند، اهمیتی نمی دهید با خیال راحت در اطراف خود بگردید و با کسی برخورد نکنید. روش ما رویکرد مشابهی دارد.
این پژوهش در مجله «IEEE Transactions on Robotics» به چاپ رسید.
منبع: linkwebsite.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب